'Noem me maar gewoon Kim', dat is hetgeen ik altijd antwoord als anderen vragen hoe ze mijn naam (Xuan Kim Trinh) juist uitspreken. Ik ben geboren in 1981 en samen met mijn echtgenoot hebben wij drie schatten van kindjes. Zo'n 15 jaar geleden ben ik afgestudeerd als Handelsingenieur, een diploma met werkzekerheid en dat deuren opende. Iets wat mijn ouders enorm belangrijk vonden en waar ze trots op waren. En als vanzelfsprekend rolde ik in het bedrijfsleven: als stafmedewerker en consultant in de financiële sector, en later als freelancer om KMO's te ondersteunen in hun dagelijkse business. 

Enkele jaren geleden besloot ik om het roer om te gooien en mij te gaan verdiepen in een heel ander domein.  Deed ik mijn job dan helemaal niet graag? Jawel, maar ik leerde gaandeweg dat hetgeen ik voornamelijk écht boeiend vond, de mensen waren die op mijn pad kwamen, met hun persoonlijke verhalen, hun drijfveren, hun gedragingen, hun moeilijkheden, ... Anderen begrijpen, vooruit helpen, motiveren, ondersteunen waar nodig, ... dat is waar ik voornamelijk  voldoening uit haal.  

Ging dit besluit dan vanzelf? Zeker niet, ik gaf een zekere en comfortabele positie op en ruil het in voor iets onbekend, spannend, onzeker, ... maar wel gekozen vanuit mijn hart. 

Wat ik vanuit buikgevoel deed, ben ik gaan professionaliseren met de volgende jaaropleidingen aan het Ontwikkelingsinstituut:

  • Ontwikkelingsgericht coachen met het Vorkmodel van Dr. Rudy van Damme (Sociale Psychologie)

  • Ontwikkelingsgericht coachen van Perfectionisme (OCP) onder leiding van Marcel Hendrickx 

Daarnaast blijf ik me voortdurende bijscholen aan de hand van frequente intervisies onder leiding van het Ontwikkelingsinstituut, lezingen, workshops, boeken en kortlopende opleidingen: 

o.a. 'Angst en Faalangst bij kinderen' (Centrum Tea Adema) en 'Vergroten van veerkracht  met Hartcoherentie' (Dialogisch).

Op deze manier wil ik (innerlijke) rust creëren in deze hectische maatschappij en anderen versterken in hun eigen kracht en zelfregie, rekening houdend met hun authenticiteit.

 

En jawel, ook ik had last van het hardnekkig patroon van perfectionisme. Ik was me van bepaalde symptomen bewust, maar door gedachten als 'ze vallen op zich wel mee' en 'ik kan het zelf wel veranderen, ik heb daar niemand voor nodig' bleven deze symptomen mijn leven overheersen. De stap naar begeleiding is niet altijd evident en kan groots en beangstigend zijn. Ik heb dit begeleidingstraject doorlopen, enerzijds omdat ik toch benieuwd was naar het effect. En anderzijds, groeide het besef dat ik iets moest doen aan het belemmerend patroon van perfectionisme als ik optimaal wil leren en genieten van de opleidingen én een goede perfectionismecoach wil worden voor anderen. Op korte tijd maakten de dingen, die vroeger frustrerend waren en het leven bemoeilijkten, plaats voor zelfzekerheid, veerkracht en rust in mijn hoofd. En wat de methodiek zo krachtig maakt, is dat ik er niet bij hoef na te denken of moeite voor hoef te doen. Ze worden een vanzelfsprekendheid.

Het leven voelt zoveel lichter en vrijer aan: ik stel mezelf niet meer in vraag en geniet van de momenten met mijn gezin, familie en vrienden en kan de dingen loslaten die onbelangrijk zijn. Ik kan me focussen op de dingen die er écht toe doen en kan daardoor efficiënter en effectiever te werk gaan.  

En als ik dit kan, dan kan jij dit ook. Daar ben ik van overtuigd.

Theodore Roosevelt (1910): 

"It is not the critic who counts; not the man who points out how the strong man stumbles, or where the doer of deeds could have done them better. The credit belongs to the man who is actually in the arena, whose face is marred by dust and sweat and blood; who strives valiantly; who errs, who comes short again and again, because there is no effort without error and shortcoming; but who does actually strive to do the deeds; who knows great enthusiasms, the great devotions; who spends himself in a worthy cause; who at the best knows in the end the triumph of high achievement, and who at the worst, if he fails, at least fails while daring greatly, so that his place shall never be with those cold and timid souls who neither know victory nor defeat."